Gott að Gunnar Nelson tapaði

Ég var í smá veislu fyrir um ári síðan og þegar við vorum rétt að ljúka við miðdegiskaffið þá byrjar bardagi með Gunnari Nelsyni í sjónvarpinu og fólkið þyrptist inn í stofu. Ég fór með af forvitni en bannaði þó börnunum mínum að horfa sem þá voru 9,11 og 13 ára. Svo byrjaði bardaginn og Gunnar lúbarði einhvern pannsóðann og allir voða glaðir nema sá lúbarði og kannski ég. Mér fannst þetta ógeðslegt, en þarna sat ég í stórum hópi fólks frá 7 ára aldri og upp úr því ég var sá eini í boðinu sem hafði bannað börnunum mínum að horfa á þetta ógeð. Hinum virtist bara alveg sama, bara voða glaðir að Gunnar barði einhvern í klessu.
Þegar ég vaknaði á Sunnudagsmorguninn eftir bardaga Gunnars nú um helgina var forsíða visir.is full af myndum af berum karlmönnum mis mikið blóðugum. Nú var það Gunnar sem var blóðugur.
Ég ákvað að skrifa pistil um efnið og fanns ég því verða að horfa á bardagann nú í dag. Mikið var þetta sorglegt að sjá. Gunnar átti aldrei séns. Hann var barinn alveg í klessu. Fékk 193 högg á rétt rúmum 10 mínútum og þar af 124 högg í höfuðið. Kannski býður hann þess aldrei bætur. Og fólkið fagnaði í salnum. Já fólkið fagnaði. Að verða glaður yfir svona löguðu og telja það til skemmtunar, það er sannarlega aumkunarvert og ömurlegt.
En til þess að taka eitthvað jákvætt frá þessum viðburði þá var ég er alveg svakalega ánægður með það að Gunnar Nelson hafi tapað þessum bardaga og vona svo að honum gangi sem verst í þessu „sporti“ þangað til hann hættir þessari vitleysu. Ég vona samt svo sannarlega að hann komist sem minnst skaddaður frá þessu.
Ég er ánægður vegna þess að ef Gunnari gengur illa munu vinsældirnar minnka og þessi viðbjóður þá minna fyrir augum og eyrum barnanna okkar.
Gunnar er væntanlega vænsti drengur fyrir utan bardagahringinn en hann er hræðileg fyrirmynd.