Neitun Ice save framlag til þróunarmála

Kínversk bölbæn segir: „Megir þú lifa áhugaverða tíma“. Við lifum svo sannarlega áhugaverða tíma og það er að miklu leyti undir okkur komið hvernig spilast úr aðstæðum. Til góðs eða ills. Hitamálið þessa dagana er hin umdeilda ákvörðun forseta Íslands að neita undirskrift laga um Ice save samningana.

Hér hafa skapast óvanalegar aðstæður að því leyti að búið er að færa ákvarðanatöku sem varðar yfirgang og óréttmæti hins alþjóðlega kapítalíska hagkerfis frá stjórvöldum og yfir til fólksins sjálfs. Þetta er það sem valdaelítan hræðist hvað mest. Að fólkið sjálft fái að taka ákvarðanir. Enda einkendust fyrstu viðbrögð erlendis frá af miklu offorsi bæði vegna hneykslan valdhafana en einnig og aðallega til þess að reyna að hræða líftóruna úr íslenskum almenningi og þar með hafa áhrif á ákvarðanatöku þeirra.

Hvort sem okkur líkar þessi staða betur eða verr er mikilvægt að spila sem best úr aðstæðunum.   Ríkisstjórnin ætti að leitast við að kynna málstað Íslands á opinberum vettvangi og sýna um leið fram á hve kerfið sjálft sé gallað og óréttlátt. Ríkisstjórnin ætti um fram allt að forðast að fara í hella sér út í harðvítuga kosningarbaráttu gegn þeim hluta þjóðarinnar sem hafna vill samningnum og kljúfa þar með samstöðu þjóðarinnar út á við. Sama hver niðurstaðan verður ætti ríkisstjórnin að sitja áfram og vinna úr þeim aðstæðum sem úrslit atkvæðagreiðslunnar hefur í för með sér.

Það að við bjóðum alheimskapítalismanum byrginn getur ef til vill verið okkar verðmætasta gjöf til þróunarmála sem hugsast getur. Að sýna að lýðræðið, fólkið sjálft geti stöðvað óréttlætið og vonandi gefið fátækum þjóðum sem hnepptar hafa verið í skuldafen vesturlanda einhverja von. Okkar viðspyrna í þessu máli skiptir engu máli peningalega fyrir þær þjóðir sem við deilum nú við. Það er kerfið sjálft sem liggur undir og þetta er óréttlátt kerfi. Nú er heimurinn að fylgjast með málinu og við sem aðhöllumst vinstri stefnu njótum þá þeirra forréttinda að geta sýnt fram á ósanngirni kerfisins og ef til vill stuðlað að breytingum í sanngirnis átt.

Nú er lýðræðið í ferli og vonandi segir fólkið nei við lélegum og ósanngjörnum samningi. Vonandi segir fólk nei við lélegu og ósanngjörnu kerfi.
 Við vitum að þetta getur verið efnahagsleg áhætta en barátta við ill öfl er aldrei án áhættu. Þegar ég tala um ill öfl á ég ekki endilega við Breta og Hollendinga heldur kerfið sjálft. Ég spyr mig: „Erum við vinstrimenn eða ekki? Berjumst við fyrir réttlæti eða ekki?“
Það er ef til vill rétt að það er best til skamms tíma fyrir fyrirtækið Ísland að taka þessum samningi þegjandi og hlóðalaust. En er það réttlátt? Við verðum að spyrja okkur fyrir hvað við erum að berjast. Erum við að eingöngu að berjast fyrir krónum og aurum fyrir Ísland eða erum við að berjast fyrir réttlæti. Og þá réttlæti fyrir alla sem beygðir eru undir ok og óréttlæti  kapítalismans. Hér er ef til vill einstakt tækifæri fyrir vinstri menn að bjóða kapítalismanum byrginn svo eftir verður tekið. Við höfum verið efst í fæðukeðjunni um áratuga skeið í skjóli Bandaríkjanna og ættum með baráttunni að rétta þeim, sem neðstir eru í keðjunni, og halda kerfinu uppi, hjálpar hönd. Það gerum við með viðspyrnu við kapítalismann.

Það sem verið er að óskapast yfir ákvörðun forsetans sem er  þó eitt af baráttumálum VG í framkvæmd. Það er á stefnuskrá flokksins að undirskriftir 15-20 % atkvæðisbærra manna geti kallað fram þjóðaratkvæðagreiðslu. Þannig að hneykslun á ákvörðun forsetans af hálfu vinstri manna er hneykslun á baráttumáli eigin flokks. Ef þetta baráttumál flokksins hefði verið komið til framkvæmda hefði það sama gerst en þá bara án milligöngu forsetans.

Ef við sannarlega getum haft áhrif á alþjóða kapítalismann þá eigum við að grípa tækifærið.
Sökin á skuldum okkar eru lélegar reglur bæði hér og erlendis, græðgi og fyrring einstaklinga. Stærsta sökin er þó hið alþjóðlega kapítalíska fjármálakerfi og sú staðreynd að peningar eru í forgrunni alþjóða samskipta en ekki hagsæld fólksins. Því til sönnunar er að í veröldinni eru nægar auðlyndi öllum til handa ef þeim væri dreift af sanngirni og nýtar á þeim stöðum sem þeirra er þörf. Sú er ekki raunin og vesturlönd njóta þess í stað gæða þriðja heimsins með bros á vör. Þar með taldir Íslendingar.

Erlendir fréttamiðlar hafa æ meir snúist á sveif með Íslendingum eftir því sem frá líður synjun forsetans. Við verðum að fá almenningsálit umheimsins í okkar lið enn frekar í lið með okkur. Það er hægt ef forystu menn okkar leggja í baráttuna.
Ríkisstjórnir undangenginna ára voru samþykkar þessu kerfi og sú ríkisstjórn sem nú situr og kennir sig við vinstri stefnu ber skylda til þess að berjast gegn kapítalismanum. Almenningur verður að því virðist að borga þessa Ice save skuld á einn eða annan hátt en við skulum reyna að lágmarka skaðann og umfram allt að hafa þetta síðustu skuld þjóðarinnar í þessa veru. Við verðum að breyta kerfi okkar á þann hátt að annað hvort banni ríkið starfsemi einkabanka á Íslandi eða ábyrgist eingöngu ríkisbanka. Ríkisbanka sem eins og aðrir bankar hugsar aðeins um hag eigenda sinna sem yrðu í þessu tilfelli, góðu heilli, þjóðin sjálf.

Guðbergur Egill Eyjólfsson
Formaður svæðisfélags VG á Akureyri og nágrenni

  

Athugasemdir

[Haraldur Hansson, 20.1.2010 kl. 16:39]

Það væri óskandi að fleiri VG-liðar gætu litið svona á málið; að sjá viðsnúninginn í IceSave sem tækifæri en ekki tap og fanga vind í vinstri seglin. Flott færsla.